Tomasz Górnicki jest niewątpliwie jednym z najbardziej uzdolnionych rzeźbiarzy młodego pokolenia, który za pomocą swojej sztuki krytycznie przygląda się otaczającej go rzeczywistości.
Tomasz Górnicki jest niewątpliwie jednym z najbardziej uzdolnionych rzeźbiarzy młodego pokolenia, który za pomocą swojej sztuki krytycznie przygląda się otaczającej go rzeczywistości.
W swojej twórczości artysta płynnie łączy warsztatową perfekcję, klasyczne inspiracje, a także pełnię eksperymentu, jeżeli chodzi o aspekty formalne. Górnicki zasłynął z „partyzanckiego” podejścia do sztuki i rzeźb pojawiających się bez ostrzeżenia w miejskiej przestrzeni, tak by niespodziewanie móc z niej zniknąć i pojawić się w innym miejscu. To, co charakteryzuje twórczość artysty, to liczne odwołania do sfery emocjonalnej. Niezależnie od techniki, w jakiej aktualnie tworzy, a rzeźbi między innymi w kamieniu, stali, betonie czy w brązie, wykuwa on różne stany ducha człowieka będące także odzwierciedleniem jego własnej, bieżącej kondycji. Inspirują i absorbują go pojęcia takie jak samotność, wyobcowanie, poczucie straty, które wprost wybrzmiewają z jego prac.
W swojej twórczości Górnicki nierzadko podejmuje odważny dialog ze sztuką sakralną oraz malarstwem wielkich mistrzów. Szczególnie bliska jest mu sztuka barokowa, czerpiąc z motywów klasycznej ikonografii. Przyznaje, że wykonywane przez niego rzeźby są próbą konfrontacji z własnymi demonami. Ilustrują wewnętrzny konflikt oraz stan nieprzerwanej walki