Andrzej Nowacki

Andrzej Nowacki urodził 15 października 1953 r w Rabce. Wczesną młodość spędził w tym prowincjonalnym miasteczku, które leżało blisko Krakowa, ówczesnego ośrodka kultury i sztuki. Tutaj przyszły Artysta obcował ze środowiskiem artystycznym skupionym wokół Akademii Sztuk Pięknych.

W latach siedemdziesiątych ubiegłego stulecia wyjechał z Polski, najpierw do Skandynawii, następnie przebywał w Austrii i Niemczech. Studiował w tym okresie skandynawistykę na uniwersytecie w Goeteborgu, germanistykę i historię sztuki w Innsbrucku.

Na początku lat osiemdziesiątych zamieszkał w Berlinie Zachodnim, który stawał się powoli międzynarodowym centrum kultury i sztuki.

Wczesne poszukiwania artystyczne Andrzeja Nowackiego były pod silnym wpływem twórczości Henryka Stażewskiego, którego pracownie odwiedzał wielokrotnie. Sam moment spotkania opisuje tymi słowami „Fascynacja, jakiej wtedy doświadczyłem, jest niemal niewyrażalna. Najważniejsza była dla mnie atmosfera harmonii, spokoju i ładu, nie tyle w tym człowieku, co przede wszystkim w jego obrazach. Wyczuwało się główny motyw twórczości Stażewskiego: porządkowanie chaosu. A dla mnie, poszukującego podówczas wewnętrznego porządku w swoim życiu, te geometryczne obrazy miały znaczenie szczególne, były czymś w rodzaju refugium.” 

W 1984 roku podjął wzmożone próby malarskie, którego owocem były pierwsze rysunki i pastele. Początkowo podstawową formą geometryczną był kwadrat i koło, który był uosobieniem pewnego rodzaju harmonijnego porządku. Artysta używał farb akrylowych, które sam mieszał. W wyniku tego zabiegu kształty i barwy zaczynały się przenikać i często barwy stawały się formą, a forma barwą.

Andrzej Nowacki – pierwsze wystawy

Pierwsza wystawa Andrzeja Nowackiego odbyła się w 1987 roku w Galerii Pommersfelde w Berlinie Zachodnim. Rok później powstały reliefy, które malowane były na pilśni i charakteryzowały się dużym dynamizmem form geometrycznych i pełną ożywienia relacją barw o mocnym wydźwięku emocjonalnym.

W Polsce indywidualna wystawa Andrzeja Nowackiego miała miejsce w 1992 roku w Galerii Pryzmat w Krakowie. W drugiej połowie lat dziewięćdziesiątych zaczęły się zmiany w koncepcji tworzenia reliefów. Malarskie działanie powoli skupiało się wokół pionowej osi symetrii, która stała się nowym, ważnym elementem obrazu. Pionowe linie tworzą swoiste rusztowanie, które porządkują całą kompozycję.

Wystawy były i są nadal istotnym elementem życia artystycznego Nowackiego. Jedna z kluczowych odbyła się w  Berlinie w Galerii Avantgarden wspólnie z Janem Lenicą w 1997 roku. Kolejne ważne wydarzenia odbyły się w Polsce – w Krakowie (1992 r. 
i 2002 r.) , w Szczecinie (1996 r. , 2004 r.), jak i w Poznaniu. Warto tu również wspomnieć o wystawie w Sopocie „Widzieć jasno w zachwyceniu”, na której Artysta prezentował swoje reliefy wraz z abstrakcyjnymi obrazami Wojciecha Fangora.