Jarosław Modzelewski

Krótki opis artysty

Malarz, rysownik, pedagog. Urodzony 8 października 1955 w Warszawie, mieszka w Warszawie.

Pełny opis

Malarz, rysownik, pedagog. Urodzony 8 października 1955 w Warszawie, mieszka w Warszawie.

Studiował w latach 1975-1980 na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie pod kierunkiem prof. Stefana Gierowskiego. Od 1982 pracuje jako pedagog w macierzystej uczelni. W 1982 był współzałożycielem Gruppy. Jej członkowie w swym malarstwie, a także akcjach i wystąpieniach efemerycznych oraz demonstrowanej postawie dawali wyraz napięciom, dylematom i wyborom artystycznym czasu stanu wojennego. Problemy te zawarte są też w publicystyce publikowanej w ich piśmie „Oj dobrze już” (1984-1988), którego Modzelewski był współwydawcą.

W początkowym okresie twórczości artysta stosował wyabstrahowane znaki i ideogramy (cykl obrazów dyplomowych, 1980), a następnie uproszczone, powielane motywy z szablonu (Szturmujące delfiny, 1981). Podczas stypendium w Niemczech w 1984, które spędził wraz z kolegą z Gruppy, Markiem Sobczykiem, namalował wspólnie z nim cykl czterech wielkoformatowych kompozycji na papierze.

W 1985 wykonał cykl obrazów opartych na ilustracjach do podręczników języka rosyjskiego, obrazujących proste czynności, których czasownikowe określenia stanowią tytuły prac (Umywajetsia, Utirajetsia, odiewajetsia, Stoit, sidit, idiot, bieżit, itd.).

W latach 1986-1989 tworzył obrazy figuralne, których forma (kolor, modelunek, perspektywa) odpowiadała zasadom realizmu, jednak charakterystyka postaci, a zwłaszcza sytuacji, w jakich były one przedstawiane, odznaczała się drażniącą niezwykłością. Artysta uzyskiwał ten efekt np. przez dublowanie figur (Fotograf. Fotograf, 1986), ujmowanie postaci w sytuacji niepewności, niewygody czy zagrożenia upadkiem (Trudności w poruszaniu się, 1987), zabiegi z przestrzenią (Romanica Toscana, 1987). Niekiedy surrealna atmosfera wynikała wprost z tematu czy przedstawionej sytuacji egzystencjalnej (**dz:Bezręki cud**, 1987, Niewidomy obsługujący centralkę telefoniczną, 1988), bądź z wyjątkowego nasycenia emocją samej przestrzeni pejzaży i wnętrz (Dom, **dz:Murek**, 1988).

Od 1989 Modzelewski wrócił do scen figuralnych, zrazu traktowanych płasko i dekoracyjnie (Hygiene, **dz:W smutnym sklepie**, 1989). W 1991, wspólnie z kolegami z GRUPPY: Markiem Sobczykiem i Ryszardem Woźniakiem oraz Piotrem Młodożeńcem, Modzelewski założył i do 1996 prowadził prywatną Szkołę Sztuki w Warszawie. Nawiązał też na powrót współpracę z Markiem Sobczykiem – w latach 1994-1998 namalowali wspólnie kolejne kompozycje, które wraz z „papierami” z 1984 zostały pokazane na wystawie „Szesnaście wspólnie namalowanych obrazów” w Warszawie w 1998.

W indywidualnej twórczości Modzelewskiego cała dekada lat 90. stała pod znakiem „malowanych orzeczeń” (jak stwierdził związany z artystą krytyk i galerzysta, Jan Michalski). Powstające w tym okresie obrazy odznaczają się daleko idącym uproszczeniem, nawet schematycznością ujęć postaci ludzkich, które wykonują gesty i czynności opisane w tytułach. Wiele z tych scen odbywa się na pustych lub rozwiązywanych niezależnie od nich, abstrakcyjnych tłach (Kobieta wsiada na rower w kierunku Magdalenki, 1993). Wrażeniu pewnej kostyczności służy też zmiana techniki malarskiej, która nastąpiła w 1997 – z olejnej na temperową.

Na przełomie lat 2001 i 2002 w twórczości artysty pojawiły się nowe wątki wynikające z zainteresowań wnętrzem kościołów, szczególnie ich prozaiczność kontrastująca z duchowym wymiarem. Jako profesor warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych Modzelewski kontynuuje tradycje pracowni swojego nauczyciela Stefana Gierowskiego. Miłośnicy jego malarstwa odnajdują w nim uniwersalny temat samotności współczesnego człowieka zagubionego pomiędzy historią a transcendencją.

Modzelewski nazywany jest „malarzem ikon codzienności”. W swoich obrazach podejmuje wątki polityczne, literackie, historyczne czy egzystencjalne. Poza człowiekiem, któremu poświęca najwięcej uwagi, interesuje go także martwa natura i pejzaż. Cechą charakterystyczną jego obrazów jest lapidarna forma i momentalna narracja, którą maluje ulotne chwile. Za każdym razem ujmuje temat w sposób umowny, uproszczony, nie przekraczając jednak granicy realizmu.

Jego prace znajdują się w zbiorach m.in.: Muzeum Narodowego w Warszawie, Krakowie i Poznaniu, Narodowej Galerii Sztuki Zachęta, Muzeum Sztuki w Łodzi oraz w kolekcjach prywatnych w Polsce i za granicą.

Jarosław Modzelewski – Wybrane wystawy

1989 – „Tato, rączki to ludziki! Tato, rączki to armatki!”, Galeria Zderzak, Kraków
1992 – „Kunst, Europa”, Bonner Kunstverein, Bonn
1995 – „Nie dosyć, że kalectwo, to w dodatku wieczność”, Galeria Zderzak, Kraków
1996 – „Andrzej Wróblewski – Jarosław Modzelewski”, Galeria Zderzak, Kraków
1997 – „Okolice pracowni na peryferiach”, Galeria Zderzak, Kraków
1999-2000 – „Aspects – Positions. 50 Years of Art in Central Europe”, Wiedeń – Budapeszt
2000 – „Przegląd z malarstwa”, Bunkier Sztuki, Kraków; „Negocjatorzy sztuki”, CSW Łaźnia, Gdańsk
2001 – Irreligia, Atelier 340, Bruksela
2004 – „Wisła”, Galeria Zderzak, Kraków; „Powinność i bunt”, Zachęta Narodowa Galeria Sztuki, Warszawa
2005 – „Kilka wątków”, Muzeum Górnośląskie, Bytom; Moskwa – Warszawa, Zachęta Narodowa Galeria Sztuki, Warszawa oraz Galeria Trietiakowska, Moskwa
2006 – „Malarstwo”, Galeria DAP, Warszawa, (z okazji przyznania nagrody im. Cybisa); „Malarstwo Polskie na początku XXI wieku”, Zachęta Narodowa Galeria Sztuki, Warszawa
2008 – „Obrazy rozproszone”, Galeria Le Guern, Warszawa; Sztuka cenniejsza niż złoto, Muzeum Sztuki Nowoczesnej, Warszawa (z Markiem Sobczykiem)
2009 – Otwarta Pracownia, Kraków; Elektrociepłownia – impresje, Mieszkanie 23, Kraków; „Gender – check”, MuMok, Wiedeń ( wspólnie z Markiem Sobczykiem); „Iluminacje”, Salon Akademii, Warszawa
2010 – „A. Przyroda B. Przemysł C. Kultura i wypoczynek (szeroko rozumiane)”, Galeria Atak, Warszawa;
2011 – „Nie należy myśleć tylko o jednym”, Państwowa Galeria Sztuki, Sopot
2011/2012 – „Tur an Tur. Obok. 1000 lat sąsiedztwa w sztuce. Martin Gropius Bau”, Berlin ( wspólnie z Markiem Sobczykiem)
2012/2013 – Galeria BWA – Miejski Ośrodek Sztuki w Gorzowie Wielkopolskim
2013 – „Stare papiery”, Galeria Bielska BWA; „Minister nie aprobuje takich wypowiedzi albo Metapolityka”, Galeria Zderzak, Kraków; „Drzwi otwarte”, Galeria Ego, Poznań
2014 – „Stare papiery. Nowe obrazy”, Galeria Zderzak, Kraków
2015 – „Kilkanaście nowych obrazów”, Centrum Aktywności Twórczej, Ustka